Wie het weet, mag het zeggen
Deze week in ING Markten in Beweging:
De Europese Unie vierde deze week haar 62e verjaardag. Maar een uitbundig feestje werd het niet. Verkiezingen in Frankrijk en Griekenland en bankproblemen in Spanje zorgden voor nieuwe onrust. Bovendien kwam de Duitse Bundesbank met een nogal goedkoop verjaardagscadeau.
Waarom gaat de gedoogcoalitie waarschijnlijk 10 tot 20 zetels verliezen bij de komende verkiezingen? Het is de economie…
Frankrijk staat er economisch gezien matig voor. De nieuwe Franse president kan dan ook meteen aan de slag. Lees de focus in ING Markten in beweging van deze week.
Rich nations worldwide have a problem with debt. In the past, such problems have been dealt with by several tactics, including ‘financial repression’. Carmen Reinhart and Jacob Kirkegaard explain (emphasis mine):
One of the main goals of financial repression is to keep nominal interest rates lower than would otherwise prevail. This effect, other things equal, reduces the governments’ interest expenses for a given stock of debt and contributes to deficit reduction. However, when financial repression produces negative real interest rates and reduces or liquidates existing debts, it is a transfer from creditors (savers) to borrowers (government and private).
Financial repression occurred in the postwar period, and is now staging a comeback in the wake of the global and Eurozone crises. This time it is not called financial repression but unfolds in the context of “macroprudential regulation”:
- What we see are financial regulatory measures that keep international capital out of emerging economies, and in advanced economies.
The emerging economy controls are meant to counter loose monetary policy in the advanced economies and discourage “hot money”, while regulatory changes in advanced economies are meant to create a captive audience for domestic debt.
- This offers advanced and emerging market economies common ground on tighter restrictions on international financial flows.
More broadly, the world is witnessing a return to more tightly regulated domestic financial environment – referred to in the old jargon as “financial repression.”
[F]inancial repression (with its dual aims of keeping interest rates low and creating or maintaining captive domestic audiences) will probably find renewed favour…
In het ING Weekbericht: Het was een rustige, aangename beursweek, met wat voorzichtig positieve berichten uit de VS en vooral zonder europaniek. Beleggers lijken de crisissfeer achter zich te laten en langzaam over te gaan tot de orde van de dag. Maar is dat terecht? Bezuinigingen en de hoge olieprijs kunnen het economisch herstel gemakkelijk uit koers slaan.
De olieprijs heeft zijn hoogste punt ooit bereikt: de consument betaalt inmiddels ruim 1,80 euro aan de pomp en uit autotanks wordt inmiddels al benzine gestolen. Hoe ver kan de olieprijs nog stijgen? Het is niet ondenkbaar dat we over een paar maanden met weemoed terugdenken aan de literprijs van “slechts” 1,80 euro. Zet de hoge olieprijs een rem op de door de recessie toch al teruglopende consumentenuitgaven? Waar komt de hoge olieprijs vandaan en hoe ontwikkelt deze zich in de toekomst?
De onderhandelingen over Griekenland werden deze week weer op het scherpst van de snede gevoerd. Europa mist een oliemannetje om de stroeve verhoudingen weer wat te versoepelen. Een oliemannetje om de almaar stijgende olieprijs te verlagen zou ook welkom zijn. Lees meer in de ING Markten in beweging.